เศรษฐกิจพอเพียงเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันอย่างแน่นแฟ้นตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เท่าที่พอจะนึกออกคือฉันได้รับข้อมูลเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงอย่างไม่รู้ตัวมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยที่ฉันและคนทั่วไปยังไม่รู้จักคำว่าเศรษฐกิจพอเพียงเลย เพราะในปีพ.ศ.2530 ฉันได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมชมโครงการส่วนพระองค์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในสวนจิตรลดา พระราชวังดุสิต ทำให้ทราบข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในการดำรงชีวิตเพิ่มขึ้นอีกมากมาย และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญที่ได้หล่อหลอมให้ฉันเป็นฉันในวันนี้ ตอนนั้นฉันรู้สึกทั้งทึ่งและทั้งปลื้มในพระอัจฉริยภาพของพระองค์(ถ้าอยากรู้ว่าในวังสวนจิตรลดาเป็นอย่างไรบ้างก็ต้องไปหาข้อมูลเพิ่มเติม แต่บอกได้เลยว่าตัวอักษรและภาพประกอบนั้นบรรยายได้เพียงส่วนเสี้ยวเล็กๆของความเป็นจริง) มีหลายเรื่องราวที่ฉันจำได้มิรู้ลืม จากที่ได้เห็นด้วยตาของฉันเองและจากการฟังคำบรรยายของเจ้าหน้าที่ที่พาเยี่ยมชม ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นพระองค์ทรงทำเพื่อการอยู่ดีกินดีของมวลพสกนิกร โดยทรงปฏิบัติให้เห็นเป็นแบบอย่างว่าเราสามารถพึ่งพาตนเองได้ และดูราวกับว่าในสายพระเนตรของพระองค์ท่าน ไม่มีสิ่งใดเลยที่ไร้ค่าหรือไม่มีประโยชน์ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแต่มีความเกื้อกูลหรือเชื่อมโยงกันได้เป็นอย่างดี ของบางอย่างที่เราเห็นว่าเป็นสิ่งปฏิกูลหรือเป็นของไร้ค่านั้น แท้จริงแล้วเป็นของที่ยังมีประโยชน์อีกมากมายและนับตั้งแต่กลับจากการศึกษา ดูงานครั้งนั้นฉันก็ได้เริ่มต้นศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับพระองค์ท่านอย่างจริงจัง ไม่ว่าจะเป็นพระราชจริยวัตรต่างๆ พระราชดำรัส พระบรมราโชวาท ผลงานในโครงการส่วนพระองค์ และผลงานตามโครงการในพระราชดำริต่างๆ โดยค่อยๆเรียนรู้และได้น้อมนำมาปรับใช้ในวิถีชีวิตเท่าที่จะทำได้ ทีละเล็ก...ทีละน้อย
และบัดนี้ฉันได้ประจักษ์กับตนเองแล้วว่า"การทำสิ่งใดที่พอเพียงกับชีวิต ชีวิตจะก็เป็นสุข เป็นความสุข ที่แท้จริง สุขที่อิ่มเอม...และยั่งยืน โดยฉันได้น้อมนำพระราชดำรัสของพระองค์ท่านมาเป็นหลักปฏิบัติในการดำเนินชีวิตว่า "เศรษฐกิจพอเพียงนั้นเริ่มต้นที่ใจของตนเองเป็นสำคัญ ถ้าใจอยากจะพอเพียง อยากจะพึ่งตนเอง ก็สามารถทำได้ทุกเรื่อง การพึ่งพาตนเองไม่ต้องทำทุกอย่างเองไปเสียหมดก็ได้ การเริ่มต้นให้เริ่มจากอย่างใดอย่างหนึ่งก่อน พอเราทำได้สักอย่าง เราก็จะเห็นว่ามันไม่ยากและก็จะมองเห็นหนทางว่าตัวเรานั้นยังจะสามารถพึ่งพาตนเองในเรื่องอื่นๆได้อีก"
ที่ผ่านๆมาเรามักจะถูกสอนให้ขอ ให้มีมากๆ ขอให้ได้มากๆ ถูกสอนให้ซื้อ ให้เอาแต่พึ่งคนอื่น สิ่งนั้นมันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เพราะยิ่งต้องหาให้มาก ซื้อให้มาก หรือต้องพึ่งพาคนอื่นมาก นั่นคือความทุกข์ คุณอยากจะลองค้นหาความสุขในชีวิตที่แท้จริงและยั่งยืนบ้างไหม? ลองเริ่มต้นทำอะไรดีๆสักอย่างด้วยความพอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี พยายามทำให้สำเร็จด้วยตัวคุณเองสักอย่างดูซิ แต่ทั้งนี้ต้องอยู่ในเงื่อนไข ความรู้และคุณธรรม (รอบรู้ รอบคอบ ระมัดระวัง : ซื่อสัตย์สุจริต ขยัน อดทน สติปัญญา แบ่งปัน) ถ้าคุณไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร ฉันยินดีที่จะช่วยเหลือคุณเสมอ ถ้าคุณต้องการจะเริ่มก้าวแรก....ฉันจะเดินเคียงข้างไปกับคุณและจะคอยเป็นกำลังใจให้...ด้วยความเต็มใจย่างยิ่ง